Samodoskonalenie siebie

Samodoskonalenie siebie, czyli praca nad sobą w celu uzyskania biegłości w jakiejś dziedzinie lub w wielu dziedzinach.

Samodoskonalenie mówi o pracy własnej, być może pod czyimś kierownictwem, ale nacisk jest położony na własny wysiłek. Oczywiście i tu mamy na myśli samodoskonalenie duchowe.

Doskonalimy się stale dlatego, że żyjemy na ziemi. Doświadczenie życiowe jest najlepszą metodą doskonalącą duchowo człowieka. Wskazane jest skorzystanie z pomocy wiarygodnych nauczycieli, aby proces samodoskonalenia przyśpieszyć. W kulturze zachodniej nie istnieją guru, mistrzowie — są nauczyciele prowadzący zajęcia z rozwoju duchowego. Tak jak adept ze Wschodu długo szuka swego mistrza, guru, podobnie człowiek Zachodu winien starannie dobierać sobie nauczyciela. Pokutuje mylny pogląd, że osoby kompetentne do prowadzenia zajęć z Rozwoju Duchowego można spotkać wyłącznie na Dalekim Wschodzie. Plan duchowy tak rozdziela nauczycieli, że w każdym kraju, w każdym czasie są obecne osoby kompetentne do prowadzenia rozwoju duchowego. Co więcej, są kompetentne do prowadzenia rozwoju duchowego dla osób danego kraju, danej kultury. Osoba mająca w przeznaczeniu prowadzenie rozwoju duchowego jest szczególnie przygotowana, by to dobrze realizować dla członków swojej społeczności.

samodoskonalenie

Samodoskonalenie wiąże się z duchowym rozwojem, to przede wszystkim wielka staranność w prowadzeniu codziennych medytacji i innych ćwiczeń duchowych. Samodoskonalenie duchowe to podporządkowanie życia realizacji przeznaczenia, postępowanie w życiu w zgodzie z zasadami duchowymi, które nie są sprzeczne z prawami obowiązującymi w świecie materii; to mądrość życiowa, czyli mądrość w codziennym, aktywnym życiu.