Rozwój duchowy człowieka

Można powiedzieć, że definicji rozwoju duchowego jest tyle, ilu jest ludzi. Osoby prowadzące zajęcia z astrologii uważają, że rozwojem duchowym jest to, co robią. Podobny pogląd prezentują osoby zajmujące się wszelkiego rodzaju ezoteryką, parapsychologią, bioterapią, psychotroniką czy radiestezją. Z punktu widzenia prezentowanego tu rozumienia rozwoju duchowego są w pewnym sensie w błędzie, bo w trakcie swych zajęć zaledwie ocierają się o rozwój duchowy.

Wszelka działalność człowieka wiąże się z rozwojem duchowym, ponieważ najważniejszym i najdoskonalszym ćwiczeniem duchowym jest samo funkcjonowanie w tym świecie. Z tego powodu radiestezja, psychotronika, parapsychologia, bioenergoterapia i inne formy zainteresowań wiążących się ze zjawiskami paranormalnymi zawsze ocierają się o rozwój duchowy. Należy sobie uzmysłowić, że jedynym powodem, dla którego „męczymy” się na ziemi, jest nasz duchowy rozwój. To tylko dlatego tu się rodzimy, realizujemy bardziej wzniosłe lub przyziemne cele, co przekłada się na doświadczenie życiowe, będące najważniejszym ćwiczeniem duchowym. W praktyce to doświadczenie życiowe wychodzi nam lepiej lub gorzej; bliżej przeznaczenia lub dalej, z mądrzejszym wykorzystaniem wolnej woli lub bardziej egoistycznym.

Jednak nam chodzi o pewnego rodzaju świadomą aktywność przekładającą się na szybszy duchowy rozwój. We wszystkich kręgach kulturowych, w różnych częściach świata, za taką podstawową technikę uznawana jest medytacja. W trakcie zajęć uczymy tzw. medytacji naturalnej, opracowanej przez autorów programu rozwoju duchowego. Jest to medytacja głęboka — skuteczna, indywidualna, dostosowana do konkretnej osoby, w pełni bezpieczna, wypraktykowana w ciągu ponad 30. lat przez wiele tysięcy osób.

Drugim aspektem rozwoju duchowego jest wchodzenie w coraz głębszą prawdę. Oczywiście wiąże się to nierozerwalnie z medytacją, ale również z wykładami o duchowości.